دستمال كاغذی به اشك گفت:                  قطره قطره‌ات طلاست


یك كم از طلای خود حراج می‌كنی؟             عاشقم با من ازدواج می‌كنی؟


اشك گفت:                ازدواج اشك و دستمالِ كاغذی!


تو چقدر ساده‌ای خوش خیال كاغذی!

 

توی ازدواج ما تو مچاله می‌شوی چرك می‌شوی           و تكه‌ای زباله می‌شوی


پس برو و بی‌خیال باش عاشقی كجاست!                   تو فقط دستمال باش!


دستمال كاغذی، دلش شكست             گوشه‌ای كنار جعبه‌اش نشست


گریه كرد و گریه كرد و گریه كرد              در تن سفید و نازكش دوید خونِ درد


آخرش، دستمال كاغذی مچاله شد                 مثل تكه‌ای زباله شد


او ولی شبیه دیگران نشد                     چرك و زشت مثل این و آن نشد


رفت اگرچه توی سطل آشغال                                 پاك بود و عاشق و زلال


او با تمام دستمال‌های كاغذی فرق داشت              چون كه در میان قلب خود


                           دانه‌های اشك كاشت ....